ငါဟာ..
ဘုိဟီးမီးယန္းတစ္ေယာက္ပါ။
ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့လမ္းေလွ်ာက္
ေရာက္ခ်င္တဲ့လမ္းေရာက္
ေနာက္မွာမင္းမပါေစရဘူး။
ငါေလ...
ႏွင္းဆီမွ်ားတစ္စင္းနဲ႔
လမင္းကုိပစ္ခြင္းမယ္ၾကံတုိင္း
ထုံထုိင္းထုိင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့...လက္မ်ားနဲ႔
ရင္ခြင္ဟာအျပာေရာင္လဲ့
ကဗ်ာဖြဲ႕ခဲ့ေပါ႔။
ေၾကာက္ခဲ့ဘူးပါတယ္။
ခံစားမႈေတြကုိအေရာင္ဆုိး
ပ်ားရည္ျမစ္တစ္ဆင္းထဲဒုိင္ဗင္ထုိးခုိင္းတဲ့
ဆယ့္ႏွစ္ႀကိဳးသဘင္သည္မ်ား
မင္းအနားမွာကေနမွာကုိေလ..။
မင္းက " လ " တစ္စင္းပါ..
ေကာင္းကင္မွာ " တင့္ "ေနပါ..
ေကာင္းကင္မွာ " ၀င့္ " ေနပါ။
ငါကေတာ့..
ႏွင္းဆီမွ်ားတစ္စင္းနဲ႔
ငါ့ရင္ငါ့ျပန္ျခစ္
နစ္ေနေအာင္ခံစား
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ၾကားမွာအဖ်ားတက္
ဒီတစ္သက္ေပါ့။
Mandalay Time
0 comments:
Post a Comment