ကဗ်ာႏွင့္အိပ္မက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္က်င့္တဲ့ကၽြန္ေတာ္

အေမေရ..
အေမဆုိသိပ္ခဲ့တဲ့
အိပ္ယာ၀င္သားေခ်ာ့ေတး
"မိတၳီလာကန္ေတာ္ေအာက္က
ဖားကေလးေတြေကာက္ခါေပး"တဲ့။
အဲ့ဒီေတးေတြျပန္ျပန္ေတြး
သားရင္ေတြေအး..ေအးေနဆဲပါအေမ။

ငါ့သားေရ..
"မင္းမဆုိးနဲ႔..မခုိးနဲ႔..မတုိက္နဲ႔..မရုိက္နဲ႔.."တဲ့။
ဥမမည္စာမေျမာက္
လူလားမေျမာက္တေျမာက္အခ်ိန္မွာ
အေမဆုံးမခဲ့တဲ့စကား
သား..ၾကားေနဆဲပါအေမ။

ဒီလုိနဲ႔...
အေမအဆုံးအမေတြကုိႏွလုံးသြင္းရင္း
ေလာကျမစ္တစ္စင္းထဲခုန္ဆင္း
ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔ရဲကမ္းလင့္ျခင္းမွာေလွ်ာက္
အမွန္တရားရဲ႕ေျခရာကုိေကာက္ခဲ့တယ္..အေမ။

 အေမေရ..
သားေလ...
လေရာင္မနမ္းတဲ့ကြန္ဒုိမီယံအခန္းက
လူအခြင့္အေရးငုံ႔မၾကည့္သူေတြကုိႏႈတ္ဆက္..
အထိမ္းအကြပ္မရွိႀကီးထြားလာတဲ့ဂုဏ္ဓနေတြကုိ
ကုိယ္က်င့္တရားဆုိတဲ့ေပတံနဲ႔မတုိင္းတာသူေတြနဲ႔လမ္းခြဲ..
က်န္းမာေရးခ်ိုဳ႕တဲ့ေနတဲ့ကမၻာႀကီး
နာလန္မထႏုိင္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့
ကုိယ္က်ဳိးရွာအတၱ၀ါဒီေတြကုိေက်ာေပးရင္း
အျပာေရာင္လူယဥ္ေက်းေတြရဲ႕အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ
အျပာေရာင္ကဗ်ာေတြကုိ
မပီကလာနဲ႔တီတီတာတာရြတ္တတ္ေနၿပီ..အေမ။

ဒီလုိ..
ကဗ်ာေတြရြတ္ျခင္းရဲ႕အက်ဳိးဆက္
မာသာထရီဆာကုိခ်စ္တတ္လာတယ္..အေမ။
ဒုိင္ယာနာကုိမမုန္းရက္..
စုငိဟာရကုိေလးစားျမတ္ႏုိး..
ၿပီးေတာ့..
သားတုိ႕ႏုိင္ငံက
အျဖဴေရာင္သမုိင္းနဲ႔လူေတြ...
အျဖဴေရာင္သမုိင္းနဲ႔လူေတြ..။

အေမေရ...
သားေလ..
ေဘာင္ခတ္ခံထားရတဲ့
ပုံေသကားခ်ပ္ထဲကခုန္ထြက္ရင္း
အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကုိရွာ
ေအာင္ျမင္မႈဗလာနဲ႔
ေနာင္တေတြတဗုန္းဗုန္း
သင္ခန္းစာေတြအတုံးအရုံးနဲ႕
သူတုိ႔ကုိမုန္းတယ္..အေမ။

ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ထိေလ
ေသနတ္ေျပာင္း၀ကုိငုံသြားတဲ့
အေဒါ႔ဟစ္တလာကုိမုန္းတယ္..
ကဒါဖီကုိမုန္းတယ္..
မူဘာရက္ကုိေၾကာက္တယ္..
အုိစမာဘယ္လာဒင္ကုိမခ်စ္ဘူး..။
ၿပီးေတာ့..
သားတုိ႕ႏုိင္ငံက
အျဖဴေရာင္သမုိင္းမဲ့လူေတြ..
အျဖဴေရာင္သမုိင္းမဲ့လူေတြ.. .။


အေမေရ..
အေမေျပာေျပာေနတဲ့
ငါ..ၾကားခ်င္တယ္ဆုိတဲ့စကား
အေမနားမွာကပ္ေျပာျပမယ္..အေမ။
သားေလ...
အျဖဴေရာင္သမုိင္းမဲ႔လူေတြကုိမုန္းတယ္...အေမ
 အျဖဴေရာင္သမုိင္းမဲ႔လူေတြကုိမုန္းတယ္...အေမ           
အျဖဴေရာင္သမုိင္းမဲ႔လူေတြကုိမုန္းတယ္...အေမ။
                                     
                                                 ေမာင္ခန္႔ေျမ (ထီလာ)