ဟုိဘက္ကမ္းကုိစြန္႔လုိ
ဒီဘက္ကမ္းေရာက္သူ 

ဒီဘက္ကမ္းကုိေရာက္မွ
ဟုိဘက္ကမ္းစြန္႔သူ

သူတုိ႔ရဲ႕
လြန္ေျမာက္မႈမွာ
လိင္၊ဖိနပ္အမ်ဳိးအစားနဲ႔
ေမတၱာတရားသာ
ကြဲလြဲခဲ့ေပါ့ ။ ။
                               

                                            ေမာင္ခန္႔ေျမ (ထီလာ )




ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ
ကမၻာႀကီးထဲမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ခံထားရတဲ့
အက်ဥ္းသားေတြပါ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ
ဟန္ေဆာင္မႈအတတ္ပညာ၀တ္စုံ၀တ္ဆင္လုိ႔
ယဥ္ေက်းေအာင္သင္ခဲ့ၾကပါတယ္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ
ဘုရားသခင္ကုိဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့လူသားေတြပါ
အယူ၀ါဒေတြကြဲလြဲၿပီး
ႏူးကလီးယားလက္နက္ေတြထုတ္လုပ္လုိ႔
စစ္ပြဲေတြဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကပါတယ္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ
အားႏႊဲ႕ၿပီးအသိဥာဏ္ထက္ျမတ္တဲ့လူသားေတြပါ
မုိးေလ၀သကုိႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းႏုိင္ခဲ့ၿပီး
မျပည့္ႏုိင္တဲ့အလုိဆႏၵေတြနဲ႔
စိတ္မရွိတဲ့ကမၻာႀကီးကုိ
အသက္မဲ့တဲ့အုိင္ဖုန္းတစ္လုံးထဲထုိးထည့္ခဲ့ၾကပါတယ္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ
ေနာင္တနဲ႔ကြယ္ၿပီးအမွားကုိအမွန္ျခစ္တဲ့လူသားေတြပါ
မသိ မလိမၼာ ေတြေ၀မႈေတြနဲ႔
မေကာင္းတာေတြျပဳၿပီး
မမွန္တာေတြေျပာလုိ႔
မႏွစ္သက္တာေတြႀကံစည္ခဲ့ပါတယ္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိခြင့္လႊတ္ပါ/ခြင့္ျပဳပါ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မေကာင္းတာေတြျပဳတုိင္း
သစ္ပင္တစ္ပင္စီစုိက္ခြင့္ျပဳပါ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မမွန္တာေတြေျပာတုိင္း
ထမင္းတစ္လုပ္စီေလ်ာ့စားခြင့္ျပဳပါ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မႏွစ္သက္တာေတြႀကံစည္တုိင္း
ေရတစ္ခြက္စီေလ်ာ့ေသာက္ခြင့္ျပဳပါ
 
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ျပစ္မႈျဖင့္
ကမၻာႀကီးစိမ္းလန္းပါေစ
စားနပ္ရိကၡာေပါလွ်ံပါေစ
စိမ့္စမ္းေရၾကည္ထြက္ပါေစ

တကယ္ေတာ့..
ကမၻာႀကီးဟာလုံးပါတယ္
အုိင္ဖုန္းတစ္လုံးဟာျပားပါတယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာေပါ့ပါတယ္
                                
                                           ေမာင္ခန္႔ေျမ (ထီလာ)

အျဖဴေရာင္လူ႕အခြင့္အေရးကိုေစာင့္ေနတဲ့ဘ၀ကထန္းလ်က္လုံးေခြးလ်က္သလိုလုံးပါးပါးလာ လာေတာ့မယ့္္အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေစာင့္ရင္း ခုိးစားမယ္ႀကံေတာ့လည္း ရပ္ကြက္ထဲက ေခြးတစ္အုပ္ေဟာင္မွာကုိေတြးေၾကာက္မိ 
 ကမၻာႀကီးကပူတယ္..လူေတြကပိုပူတယ္..ဘ၀ေတြကပိုပုိပူတယ္
ပူတယ္..ပူတယ္ဆုိျပီး အေအးဓာတ္ရခ်င္လုိ႔ ကံဆုိးမနားလမ္းကပ္ေလွ်ာက္ေတာ့
“ရွင္က..ႀကဳိးတစ္စ ကုိင္ေပ့ါ..ကၽြန္မတုိ႔လြန္ဆြဲၾကမယ္”တဲ့ ဘယ္လုိ ေရာက္လာမွန္းမသိတ ဲ့မိုးက်ေရႊကိုယ္ဒုိင္က ေရခံဖို႔ေငြဖလားနဲ႕အဆင္သင့္ လက္ေတြဟာမၿငိမ္ဘူး..ပါးစပ္ေတြဟာမၿငိမ္ဘူး..ဗုိက္ေတြဟာမၿငိမ္ဘူး 
မၿငိမ္လို႔ ညစ္တယ္..လူလည္းညစ္တယ္..စိတ္လည္းညစ္တယ္.. ညစ္တယ္ 
လယ္ေျမေတြစီမံကိန္းဧရိယာထဲပါလို႔ ေတာကဘႀကီးသာလွလည္း ညစ္တယ္ ထင္းစိုက္ခင္းေတြဟိုတယ္ဇုန္ထဲပါသြားလုိ႔ ေတာင္ေပၚကဖထီးလည္းညစ္တယ္
ေရႊက်င္ရင္းေခ်ာင္းေတြေကာလာလို႔ တံငါသည္ကိုအုန္းေရႊလည္း ညစ္တယ္ ၁၅၀၀တန္ဆင္းကဒ္ေတြရွစ္ေသာင္းေပါက္လုိ႔ဖုန္းအငွားကုိင္တဲ့မေအးမိလည္း ညစ္တယ္ နဂါးမင္းနဲ႔အေျခြအရံေတြကသူ႕ေက်ာရုိးကုိစြပ္ျပဳတ္လုပ္္မယ္ႀကံလုိ႔ ဧရာ၀တီလည္း ညစ္တယ္
ခ်င္းတြင္းလည္း ညစ္တယ္ သံလြင္လည္း ညစ္တယ္ စစ္ေတာင္းလည္း ညစ္တယ္
ညစ္တယ္ ညစ္တယ္လုိ႔ေရရြတ္ရင္း ညစ္တာေတြေလွ်ာ္္ဖုိ႕အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၿခံစည္းရုိးေပါက္က၀င္လာတဲ့ ေခြးသူခိုးလား ေခြးဆုိးလား ခုိးစားတာလားတုိးသြားတာလားမသိ အခုေတာ့..ဆပ္ျပာလည္းေပ်ာက္ ေရလည္းေမွာက္ေပါ့ ။

                                                            ေမာင္ခန္႔ေျမ (ထီလာ)

                        ဦးေက်ာ့ကြယ္လြန္ၿပီးကတည္းက ေထာ့ထုိင္းတုိ႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ဘ၀ပင္လယ္ေၾကာ
တြင္ေမ်ာခ်င္သလုိေမ်ာေနခဲ့သည္။ဖခင္ႀကီးမရွိသည့္ေနာက္တြင္ဘ၀ေလွငယ္ႏွစ္စင္းမလူး
လြန္႔ေအာင္ေထာ့ထုိင္းကပဲ့ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိင္ခဲ့ရသည္။ ေထာ့ထုိင္းကုိရပ္ကြက္
ထဲတြင္ေနထုိင္ေသာကေလးလူႀကီးအားလုံးသိၾကပါသည္ ။ခ်စ္လည္းခ်စ္ၾကပါသည္။           ေထာ့ထုိင္း၏မိခင္ေဒၚျမရီသည္လၻက္ရည္စြဲေနသူျဖစ္သည္။ဆန္အုိးထဲဆန္မရွိလွ်င္မပူ။
လၻက္ရည္မေသာက္ရလွ်င္ေဒၚျမရီတစ္ေယာက္ထုိင္ရမလုိ၊ထရမလုိျဖစ္ေနတတ္သည္။
ေဒၚျမရီလၻက္ရည္ေသာက္သည့္သက္တမ္းကုိႏႈတ္ခမ္းၾကည့္လ်င္သိႏုိင္ပါသည္
။ေဒၚျမရီႏႈတ္ခမ္းသည္မဟူရာေရာင္သန္းစျပဳေနၿပီ။ေထာ့ထုိင္းသည္မိခင္၏အလုိကုိလမ္းထိပ္ရွိ သာတုိး လၻက္ရည္ဆုိင္မွေန႔စဥ္ပါဆယ္ဆြဲ၍ျဖည့္ေပးရပါသည္။        ေထာ့ထုိင္း၏အလုပ္သည္ေခါင္းစဥ္တပ္၍မရ။၀င္ေငြလည္းပုံမွန္မရွိ။ရပ္ကြက္ထဲတြင္ေနသူ
တုိ႔မလုပ္ခ်င္ေသာအလုပ္၊မလုပ္ႏုိင္ေသာအလုပ္ကုိေထာ့ထုိင္းကလုပ္ေပးရသည္။
သူတုိ႔ေပးသေလာက္သာရသည္သူတုိ႔ေကၽြးသေလာက္သာ၀သည္ဆုိေသာက်ပမ္းအလုပ္သမား
ဘ၀။ေထာ့ထုိင္း၏ယာယီအလုပ္ရွင္မ်ားကလည္းေမြးရာပါေျခတစ္ဖက္မသန္ေသာ
ေထာ့ထုိင္းဘ၀ကုိနားလည္မႈျပည့္ျပည့္၀၀ေပးၾကပါသည္။ထုိယာယီအလုပ္ရွင္မ်ားထဲတြင္
လမ္းထိပ္္၌ေဆးခန္းဖြင့္ထားေသာေဒါက္တာေဒၚခ်ဳိလဲ့သာကအသာဆုံးျဖစ္ပါသည္။
             
                                 **********************
    
           “ေဒၚျမရီ..ေဒၚျမရီ”                                                                  အိမ္အျပင္ဘက္ကေခၚသံၾကား၍ေဒၚျမရီထင္းခြဲသည့္ဓားမကုိခဏခ်၍လွည့္ၾကည့္ေတာ့
ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာျဖစ္ေနသည္။
 “ေအာ္..ေဒါက္တာပါလား။ဘာကိစၥရွိပါသလဲ”ဟုေဒၚျမရီကၿပံဳး၍ေမးသည္။ “ေထာ့ထုိင္းအလုပ္မအားဘူးလား..ေဆးခန္းေဘးကျမက္ေတြရွင္းခ်င္လုိ႔ပါ”ဟုေဒၚခ်ဳိလဲ့သာ
ကေျဖေတာ့  “အားပါတယ္”ဟုေဒၚျမရီကျပန္ေျပာရင္းေထာ့ထုိင္းကုိေမးေငါ့ျပသည္။         ေထာ့ထုိင္းတုိ႔ေနထုိင္ရာရပ္ကြက္သုိ႔ ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာေရာက္လာသည္မွာ မၾကာေသး။ေထာ့ထုိင္းတုိ႔ေနထုိင္ရာရပ္ကြက္ကလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေႏွးေကြးေသာနယ္ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕
၏ၿမိဳ႕စြန္ရပ္ကြက္။ရပ္ကြက္သာဆုိသည္ရြာနဲ႔သိပ္မထူး။အိမ္တုိင္းလုိလုိပညာေရး
ထက္စား၀တ္ေနေရးကုိအေလးထားၾကသည္။ထုိနယ္ၿမိဳ႕ေလးသုိ႔ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာကေဆးရုံအုပ္
အျဖစ္ေျပာင္းေရႊ႕တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္းေထာ့ထုိင္းတုိ႔ရပ္ကြက္ထိပ္၌ကုသုိလ္ ျဖစ္ေဆးခန္းဖြင့္ထားျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။         ေထာ့ထုိင္းတစ္ေယာက္ေပါက္ျပားထမ္းၿပီးေဒၚခ်ဳိလဲ့သာေဆးခန္းသုိ႔ထြက္လာခဲ့သည္။
။ေႏြ၏အရွင္သခင္မြန္းတည့္ေနကေထာ့ထုိင္း၏ဦးေခါင္းထက္တြင္ၿငိမ္သက္ေန၏။         ေထာ့ထုိင္း၏ခႏြၼာကုိယ္မွထြက္ေသာေခၽြးစက္ေခၽြးေပါက္မ်ားကလည္းစိန္ပြင့္
မ်ားကဲသုိ႔ေနႏွင့္အၿပိဳင္ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္အေရာင္ထြက္ေနသည္။ေထာ့ထုိင္း၏အမူအရာကဘ၀
လႈိင္းတံပုိးမ်ားကုိရင္စီးကာမည့္ပုံေပၚေနသည္။လက္ရွိဘ၀ကရုန္းထြက္ခ်င္ေပမယ့္လည္းဘယ္လုိ
ရုန္းထြက္ရမည္ဆုိတာကုိသူမသိ။ကံတရား၏ဖန္တီးမႈအတုိင္းဖန္လုံအိမ္သက္ေရာက္မႈျပင္းထန္ေသာ
ဘ၀ေလွာင္အိမ္ထဲတြင္မည္မွ်ၾကာၾကာေနရဦးမည္ကုိလည္းသူမေျပာတတ္။
         ေထာ့ထုိင္းသည္သူလုပ္ငန္းခြင္၀င္ၿပီးေသာလုပ္ကြက္ကုိျပန္ၾကည့္ေနသည္
။ေန႔တြက္ကုိက္ပုံမေပၚေသးမွန္းလည္းသူသိသည္။အိမ္အျပန္တြင္မိခင္ေဒၚျမရီအတြက္
လၻက္ရည္ႏွင့္ဆန္လည္း၀ယ္သြားရဦးမည္ဟုေတြးေနပုံေပၚသည္။           ထုိအခ်ိန္တြင္ေရေႏြးျဖဴထည့္ထားေသာဖန္ခြက္ႏွင့္အစိမ္းေရာင္အထုပ္တစ္ထုပ္ကုိင္
၍ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာေရာက္လာသည္။           “ေထာ့ထုိင္းေရ..အနားယူရင္းဒါေလးေသာက္ပါဦး”ဟုေျပာရင္းလွမ္းေပးသည္။         ေထာ့ထုိင္းကအစိမ္းေရာင္အထုပ္ေလးကုိေငးၾကည့္ေနသည္။ထုိအထုပ္ေလးကုိေထာ့ထုိင္း
တစ္ခါမွ်မျမင္ဘူး။ေသာက္လည္းမေသာက္ဘူး။အထဲတြင္ဘာေတြထည့္ထားမွန္း
လည္းေထာ့ထုိင္းမသိ။           “ဟဲ့..ဘာေငးေနတာလဲ။အဲ့ဒါ..ရယ္ဒီမိတ္လၻက္ရည္ထုပ္၊ေဖာက္ၿပီးခြက္ထဲထည့္ေမႊေသာက္”ဟု ၿပံဳး၍ေျပာရင္းေဒၚခ်ဳိလဲ့သာေဆးခန္းအတြင္းသုိ႔ျပန္၀င္သြားသည္။ေထာ့ထုိင္းသည္ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာ
ေက်ာျပင္ကုိေငးေမာရင္းက်န္ရစ္ေလသည္။          ေထာ့ထုိင္းလၻက္ရည္ထုပ္ေဖာက္ထည့္အၿပီးတြင္ခပ္ေႏြးေႏြးေရျပင္ေပၚတြင္ေပါေလာေပၚေနေသာ၊
ေအာက္သုိ႔ေပ်ာ္၀င္စိမ့္က်ေနေသာအမႈန္႔ပုံေလးကုိစူးစူးစုိက္စုိက္ၾကည့္ေနသည္။သူ႔အေမေဒၚျမရီ
ကုိလည္းသတိရေနပုံေပၚသည္။ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာေပးေသာလၻက္ရည္ကုိေသာက္သာေသာက္ေနရသည္ ၊မ်ဳိမက်။အနံ႔ကစိမ္းေရႊေရႊ။သူသိပ္ႀကိဳက္ပုံမေပၚ။အရသာကလည္းသူ႕အတြက္ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္
ျဖစ္ေနပုံရသည္။             ေထာ့ထုိင္းလၻက္ရည္ခြက္ခ်ၿပီးအလုပ္ဆက္လုပ္သည္။သူဟန္ခ်က္ညီညီလႊဲလုိက္ေသာေပါက္ျပား ထက္ထက္၏ထိေတြ႕မႈေၾကာင့္ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ထေနေသာျမက္ပင္တုိ႔သည္ေျမသုိ႔ဦးညႊတ္
၀တ္တြားခယၾကေလၿပီ။ေနလုံးႀကီးသည္လည္းအေနာက္ယြန္းယြန္းသုိ႔ျဖည္းညင္း
ညင္သာစြာငုပ္လွ်ဳိးကြယ္ေပ်ာက္၍ည၏ပဋိသေႏြၼတည္ခါစအခ်ိန္ေရာက္သုိ႔ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။
ေထာ့ထုိင္းအတြက္တစ္ေန႔တာေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအေရာင္သန္းလာေလၿပီ။         ေထာ့ထုိင္းအလုပ္သိမ္းၿပီးခ်ိန္တြင္“မနက္ျဖန္လည္းလာခဲ့ဦး”ဟုေျပာရင္းေဒၚခ်ဳိလဲ့သာကေငြ
ႏွစ္ေထာင္ႏွင့္လၻက္ရည္ထုပ္တစ္ထုပ္ေပးေလသည္။ေထာ့ထုိင္းလည္းေငြႏွစ္ေထာင္ခါးလိပ္
၊ေပါက္ျပားထမ္းၿပီးျပန္ခဲ့ရေတာ့သည္။လမ္းေကြ႕ေရာက္လွ်င္”သာတုိး”လၻက္ရည္ဆုိင္
သုိ႔၀င္ကာမိခင္ေဒၚျမရီအတြက္လၻက္ရည္၀ယ္ေပးရဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။                        လၻက္ရည္ဆုိင္ေဘးရွိနံျပားဖုိနားေရာက္ေတာ့စားပြဲထုိးေကာင္ေလးက”ေထာ့ထုိင္းပါဆယ္”
ဟုေဖ်ာ္ဆရာဘက္မ်က္ႏွာမူ၍ေအာ္လုိက္သည္။ေထာ့ထုိင္းပါဆယ္ဟုေအာ္လုိက္လွ်င္
ေဖ်ာ္ဆရာသိသည္။ေထာ့ထုိင္းကေန႔စဥ္၀ယ္ေနသူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္။               ေထာ့ထုိင္းကအစိမ္းေရာင္အထုပ္ေလးကုိစားပြဲထုိးေကာင္ေလးအား ကမ္းေပးရင္း  “ဒါေလးပါေဖာက္ထည့္ေပးပါ”ဟုေျပာေတာ့“ရြိဳင္ရယ္နဲ႔ေထာ့ထုိင္းေရာမယ္။ရြိဳင္ရယ္ေထာ့ထုိင္း ပါဆယ္”ဟုေနာက္တစ္ခါထပ္ေအာ္ေလသည္။ေထာ့ထုိင္းလည္းပုိက္ဆံရွင္းအၿပီးစားပြဲထုိး
ေကာင္ေလးေပးေသာလၻက္ရည္ပါဆယ္ထုပ္ကုိလွမ္းယူသည္။ေထာ့ထုိင္းတစ္ေယာက္
စားပြဲထုိးေကာင္ေလးေျပာလုိက္ေသာ “ရြိဳင္ရယ္ေထာ့ထုိင္း..ရြိဳင္ရယ္ေထာ့ထုိင္း”ဟူေသာ
စကားကုိတတြတ္တြတ္ေရရြတ္ရင္းမိခင္ေဒၚျမရီရွိရာအိမ္သုိ႔ျပန္လာခဲ့ေလသည္။          ေထာ့ထုိင္း၏တစ္ေန႔တာဆႏၵျပည့္၀ခဲ့ေလၿပီ။သူအလုိရွိေသာလၻက္ရည္ႏွင့္ဆန္ထုပ္ကသူတုိ႔
သားအမိႏွစ္ေယာက္ဘ၀၏အေထာက္အပံံ့ျဖစ္ပါသည္။
                                
                         ********************************
             ေထာ့ထုိင္းအလုပ္သာလုပ္ေနသည္ကုိယ္ႏွင့္စိတ္တစ္ထပ္တည္းမက်။အလုပ္ကတျခားစိတ္က တျခားျဖစ္ေနသည္။မေန႔ကစားပြဲထုိးေကာင္ေလးေအာ္လုိက္ေသာ“ရြိဳင္ရယ္ေထာ့ထုိင္း”
၏အဓိပါယ္ကုိသူသိခ်င္ေနသည္။ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာလာလွ်င္ေမးလုိက္ဦးမည္ဟုစဥ္းစား
ဆုံးျဖတ္လုိက္ၿပီးလုပ္လက္စအလုပ္ကုိဆက္လုပ္ေနေလသည္။             “ဒါေလးေသာက္ၿပီးနားပါဦး”ဟုေျပာသံႏွင့္အတူေဒၚခ်ဳိလဲ့သာေရာက္လာသည္။ေထာ့ထုိင္းသည္
ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာကုိင္ထားေသာခြက္ေပၚမွအစိမ္းေရာင္လၻက္ရည္ထုပ္ေလးကုိလွမ္းယူရင္း               “အန္တီ..ကၽြန္ေတာ္ကုိဒီစာလုံးရဲ႕အဓိပါယ္ရွင္းျပပါ”ဟုေျပာသည္။            
“အဲ့ဒါ..အဂၤလိပ္လုိ အာအုိ၀ုိင္ေအအယ္လ္၊ရြိဳင္ရယ္တဲ့။ျမန္မာလုိအဓိပါယ္ျပန္ရင္ေတာ္၀င္၊ေတာ္၀င္ မိသားစုေပါ့။သူရဲ႕ေနာက္မွာအေရာင္တစ္ခုခုထည့္လုိက္ရင္ေတာက္ပတယ္ဆုိတဲ့အဓိပါယ္ထြက္
တယ္”ဟုေဒၚခ်ဳိလဲ့သာကရွင္းျပသည္။ၿပီးေတာ့..               “မင္း၀ိႈက္ဆုိတာသိလား..”               “သိပါတယ္အန္တီ..၀ိႈက္ဆုိတာအျဖဴေရာင္ကုိေျပာတာပါ”              “ဒါဆုိရင္..ရြိဳင္ရယ္ရဲ႕ေနာက္မွာ၀ိႈက္ထည့္လုိက္ရင္ေတာက္ပတဲ့အျဖဴေရာင္ေပါ့။မင္းနာမည္ေရွ႕မွာ ထည့္လုိက္ရင္ရြိဳင္ရယ္၀ိႈက္ေထာ့ထုိင္း။ေတာက္ပတဲ့အျဖဴေရာင္ေထာ့ထုိင္းေပါ့ကြ။
အဲ့ဒါဂုဏ္ပုဒ္ေတြေလ။ဂုဏ္ရွိတဲ့အရာ၀တၳဳေတြ၊နာမည္ေတြေရွ႕မွာထည့္သုံးတာေပါ့”               ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာကေျပာလက္စစကားကုိရပ္ၿပီးေထာ့ထုိင္း၏အမူအရာကုိအကဲ
ခတ္ၾကည့္လုိက္သည္  ေထာ့ထုိင္းအခ်ိန္အနည္းငယ္စဥ္းစားေနပုံရသည္။ၿပီးမွ..               “ကၽြန္ေတာ္နာမည္ေရွ႕မွာအဲ့ဒီဂုဏ္ပုဒ္ေတြထည့္လုိ႔ရသလား..အန္တီ”             “မင္းရဲ႕သႏၱာန္မွာျဖဴစင္တဲ့တရားတစ္ခုခုရွိရင္မင္းနာမည္ေရွ႕မွာအျဖဴေရာင္ဆုိတဲ့ဂုဏ္ကုိ
ထည့္သုံးလုိ႔ရတာေပါ့”ဟုျပန္ေျဖၿပီးေဒၚခ်ဳိလဲ့သာလွည့္ထြက္သြားသည္။                 ဂုဏ္ဟူသည္မွာသတၱိတစ္မ်ဳိးသာျဖစ္၍အျဖဴေရာင္ဆုိသည္မွာစင္ၾကယ္ျခင္းရုိးသားျခင္းတုိ႔၏
ပရိယာယ္ပုဒ္ျဖစ္ေၾကာင္းေထာ့ထုိင္းေသခ်ာမသိ။စင္ၾကယ္ျခင္းရုိးသားျခင္းတုိ႔သည္လည္း
ဂုဏ္ကုိလက္ခံထားေသာအထည္ျဒပ္တစ္ခုမွာသာကိန္းရုိးထုံးစံရွိပါသည္။
ဂုဏ္ပုဒ္၌စင္ၾကယ္ျခင္းရုိးသားျခင္းတုိ႔မကိန္းႏုိင္ပါ။                ေထာ့ထုိင္းသည္ေျခတစ္ဖက္မသန္ေသာ္လည္းကုိယ္က်င့္တရားေတြသန္မာပါ၏။အသားေရာင္ မျဖဴေသာ္လည္းေမတၱာေစတနာအေရာင္ေတြျဖဴစင္ပါ၏။ဘ၀အေရာင္မည္းေမွာင္ေသာ္လည္း
စိတ္ဓါတ္အေရာင္ေတာက္ေျပာင္ပါ၏။ေထာ့ထုိင္း၏အေၾကာင္းကုိေဒၚခ်ဳိလဲ့သာႏွင့္တကြ
ရပ္ကြက္ထဲ၌ေနေသာသူအားလုံးသိၾကပါလိမ့္မည္။
                             
                          ******************************
             ေထာ့ထုိင္းအိမ္ျပန္ခ်ိန္ႏွင့္အတူေနလုံးႀကီးကလည္းအေနာက္ယြန္းယြန္းသုိ႔ဦးတည္
ငုပ္လွ်ဳိးေနေလၿပီ။ယခုအခ်ိန္ဆုိလွ်င္မိခင္ႀကီးေဒၚျမရီလည္းေထာ့ထုိင္းကုိေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေတာ့မည္။          သာတုိးလၻက္ရည္ဆုိင္နံျပားဖုိေဘးေရာက္ေတာ့စာပြဲထုိးေကာင္ေလးကလွမ္းေအာ္မည့္အျပဳ
ေထာ့ထုိင္းကလက္ကာျပသည္။ၿပီးေတာ့အစိမ္းေရာင္လၻက္ရည္ထုပ္ေလးကုိေထာင္ျပလုိက္သည္။
ထုိအခါစားပြဲထုိးေလးက“ရြိဳင္ရယ္ေထာ့ထုိင္း”ပါဆယ္ဟုေဖ်ာ္ဆရာဘက္လွည့္၍လွမ္းေအာ္
လုိက္သည္။လၻက္ရည္ထုိင္ေသာက္ေနသည့္လူမ်ားကေထာ့ထုိင္းကုိတလွည့္
စားပြဲထုိးေကာင္ေလးကုိတလွည့္ၾကည့္ရင္းၿပံဳးေနသည္။           ခဏအၾကာစားပြဲထုိးေကာင္ေလးကလၻက္ရည္ပါဆယ္ထုပ္လာေပးေတာ့ေထာ့ထုိင္းက
ပုိက္ဆံရွင္းရင္းေျပာသည္။            “ငါ့ညီ..အလယ္မွာတစ္လုံးက်န္သြားတယ္။              ရြိဳင္ရယ္ေထာ့ထုိင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။              ရြိဳင္ရယ္၀ိႈက္ေထာ့ထုိင္းကြ”
                                   
                           *************************
         
           ေထာ့ထုိင္းသည္ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာခ်ီးျမွင့္သည့္ “ရြိဳင္ရယ္၀ိႈက္”ဘြဲ႕ထူးကုိသြားရာလမ္းတြင္
အသုံးျပဳသည္။ေရာက္ရာအရပ္တြင္ေခါင္းစဥ္တပ္သည္။ဇရပ္နံရံတြင္လည္းေရးသည္။ေသာက္ေရ
အုိးစင္မွာလည္းေရးသည္။             ရပ္ကြက္ထဲရွိလူမ်ားကလည္းေထာ့ထုိင္း၏ေျပာင္းလဲလာေသာအမူအက်င့္အေပၚ
တအံ့တၾသျဖစ္ၾကသည္။ေထာ့ထုိင္းကုိေတြ႕လွ်င္တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးမ်က္စပစ္ျပသည္။
မ်က္ေစာင္းခ်ိတ္သည္။ေထာ့ထုိင္း၏အဆုိး၀ါးဆုံးအျပဳအမူမွာရပ္ကြက္ထဲေနသူတုိ႔စုေပါင္း
လႈဒါန္းထားေသာအုတ္တံတုိင္းမွာရြိဳင္ရယ္၀ိႈက္ေထာ့ထုိင္းျပဳလုပ္သည္ဆုိသည့္စာေၾကာင္းအား
သြားေရးျခင္းျဖစ္ပါသည္။                 ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာသည္ျမင္းေျပးကုိခ်ဳိတပ္၍ ေမ်ာက္လက္သုိ႔ေမာင္းအပ္ခဲ့ပါၿပီ။အကယ္၍ “ကုိ္ယ့္ဂုဏ္ကုိေဖာ္မသူေတာ္”ဟုရပ္ကြက္အတြင္းေနထုိင္ေသာသူမ်ားကကဲ့ရဲ႕စကားေျပာခဲ့လွ်င္
ျပန္လည္၍တုံ႔ျပန္ေခ်ပႏုိင္ေသာစကားတစ္ခြန္းကုိသင္မေပးလုိက္ျခင္းမွာေမ့မ်ားေမ့ေန၍လား
။ႀကိဳတင္ေတြးမထားမိျခင္းလားေဒၚခ်ဳိလဲ့သာအသိဆုံးျဖစ္ပါလိမ့္မည္။         သခၤ ါရဓမၼ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကတိက်သည္။ေသသပ္လွပသည္။ဦးေႏွာက္ကင္ဆာဆုိသည့္ေရာဂါ ကေဒၚခ်ဳိလဲ့သာကုိေလာကအျပင္သုိ႔ပုတ္ထုတ္ခဲ့ပါၿပီ။ရပ္ကြက္အေနာက္ဘက္သုႆာန္ထဲရွိအုတ္ဂူျဖဴျဖဴထဲ တြင္ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာတစ္ေယာက္သက္မဲ့ခႏြၼာအျဖစ္ျဖင့္ၿငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းေနေလၿပီ။အရာရာကုိမျမင္ႏုိင္။ မၾကားႏုိင္ေတာ့ပါ။                   ေလာကအတြင္းက်န္ရွိေနသူမ်ားကေတာ့ေဒၚခ်ဳိလဲ့သာ၏အုတ္ဂူျဖဴျဖဴတြင္ေရးသားထားေသာ
ေအာက္ပါစာေၾကာင္းသုံးေၾကာင္းကုိျမင္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ေဒါက္တာေဒၚခ်ဳိလဲ့သာ           အသက္ ( ၅၂ ) ႏွစ္           ၁၃-၃-၂၀၀၃ ေန႔တြင္ကြယ္လြန္သည္။                                           ထုိအုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးကုိလည္းရြိင္ရယ္၀ိႈက္ေထာ့ထုိင္းျပဳလုပ္ေပးခဲ့မွန္းေဒၚခ်ဳိလဲ့သာ
သိမသြားသည္မွာေသခ်ာပါသည္။
                                                                                       
                                                          ေမာင္ခန္႔ေျမ (ထီလာ)                  

picoodle.com

အလြမ္းသင့္စကားလုံးေလးမ်ား

ကဗ်ာႏွင့္အိပ္မက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္က်င့္တဲ့ကြ်န္ေတာ္ကအိပ္မက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္က်င့္ဖုိ႕ကဗ်ာႏွင့္အတူၾကဳိဆုိပါတယ္။အားလုံးကုိယ္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ခမ္းနားေတာက္ပတဲ့ဘ၀ေတြကုိပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစလုိ႔ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ခင္ဗ်ာ..။

About Me

My Photo
Mg Khant Myay (Htila)
View my complete profile

Followers

အလြမ္းသင့္ရႈိက္သံ

Myanmar Calendar





Pages

You can replace this text by going to "Layout" and then "Page Elements" section. Edit " About "