ကဗ်ာႏွင့္အိပ္မက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္က်င့္တဲ့ကၽြန္ေတာ္

ေရလႈိင္းခတ္သံသဲ့သဲ့က
ရင္ခုန္သံနဲ႔စည္းခ်က္ညီညီႏွီးေႏွာတယ္။
ျပာလဲ့လဲ့ေလညင္းေတြရဲ႕
တုိးတုိက္မႈေအာက္မွာ
ဆံႏြယ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကပါးျပင္ကုိက်ီစယ္တယ္။
သစ္ရြက္ေျခာက္ေၾကြသံနဲ႔အတူ
လက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးေအးသြားတယ္။
ပါးမုိ႔မုိ႔ေလးေႏြးသြားတယ္။
ဒီလုိနဲ႔..
မီးမထြန္းေသးတဲ့ကမၻာႀကီးထဲမွာ
စကားစျမည္စုိက္ခင္းေတြဟာ
တုန္တုန္ရီရီအဖ်ားတက္ခဲ့ေပါ့။

                   ေမာင္ခန္႔ေျမ (ထီလာ)