ကဆုန္လျပည့္ေန႔မေရာက္ခင္ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ႀကိဳ၍ ဇာတိၿမိဳ႕ေလးသုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရသည္။
ကဆုန္လျပည့္ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္ေနထုိင္ခဲ့ဖူးေသာ ခ်က္ျမွုဳပ္ရပ္ကြက္ေလး၏ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရား
ပြဲက်င္းပသည့္ေန႔ျဖစ္သည္။ဘုရားပြဲကလည္း ကၽြန္ေတာ္ပါမွပြဲၿပီးသည္မဟုတ္။မပါလွ်င္လည္းပြဲစည္
သည္။ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ကုိက မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေနခ်င္၍ျပန္ျခင္းျဖစ္သည္။
          အေဖအလယ္တန္းေက်ာင္းအုပ္ဘ၀မွပင္စင္ယူခဲ့ၿပီးေနာက္ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားလူႀကီး
အျဖစ္ျဖင့္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလုပ္ကုိင္ခဲ့ပါသည္။အေဖသည္အလုပ္လုပ္ရာတြင္ရုိးသားသည္။တည္ၾကည္သည္။
စကားေျပာရာတြင္ပ်ဴငွာေဖာ္ေရြသည္။ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လ်င္ျပတ္သားသည္။ဘက္မလုိက္ပဲ
အဂတိကင္းသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္အေဖ့ကုိရပ္ကြက္တြင္းရွိ လူအမ်ားကရုိေသေလးစားၾကသည္္။ရပ္ကြက္
ထဲတြင္အေဖသည္လူေတာ္ဟုေျပာရန္ခဲယဥ္းေသာ္လည္းလူေကာင္းတစ္ေယာက္၏စံခ်ိန္စံညႊန္းက
ေတာ့အျပည့္ရွိမည္ထင္ပါသည္။
          ကၽြန္ေတာ္ျပန္သည့္အခါတုိင္း ရပ္ကြက္အ၀င္လမ္းထိပ္ေရာက္လွ်င္ မၿငိမ္းလွက အာလုပ္သံ
ႀကီးျဖင့္ဦးစြာႏႈတ္ဆက္တတ္သည္။ယခုလည္း..။
        “ ဇာနည္ထြန္း…ဘုရားပြဲလာတာလား။ၾကည့္ပါဦး..ပုံစံကလည္းကုိလွထြန္းႀကီးအတုိင္းပဲ”
          ထုိကဲသုိ႔ႏႈတ္ဆက္သည့္အခါမ်ဳိးတြင္ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲေႏြးကနဲ ခံစားရသည္။
                       
                           Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

                       ေနေရာင္ေတာက္၍လားမသိ။ဘုရား၏ေရႊသကၤန္းေတာ္က၀င္းမြတ္ညက္လဲ့ေနသည္။
ဆြဲလည္းအခ်င္းခ်င္းရုိက္သံက ေအးၿငိမ္းမႈဧရိယာထဲ၀င္ေရာက္ေနၿပီဟု အခ်က္ေပးေနသေယာင္ေယာင္..။
          ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားေရာက္တုိင္းဘယ္ေသာအခါမွ်ေနာင္တရမည့္အလုပ္မလုပ္ရပါလုိ၏ဟု
ဆုေတာင္းျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္ေနာင္တေတြျဖင့္မေနခ်င္ပါ။အေဖကလည္း ေနာင္တရမည့္အလုပ္ဆုိ
ဘယ္ေတာ့မွအားမေပးခဲ့။
           ဘုရား၀တ္ျပဳ၊ရင္ျပင္ေပၚတံျမက္စည္းလွည္းအၿပီးေအာက္ဆင္းလာခဲ့သည္။ဓမၼာရုံနားေရာက္
ေတာ့ငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀ျပန္သတိရမိသည္။ကေလးဆုိေသာ္လည္းဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္သိတတ္စ
အရြယ္..။      
          အေဖကေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္လွ်င္ဓမၼာရုံအတြင္းမွာယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းဖြင့္သည္။အေဖ၏
သင္တန္းလုိက္တက္ရင္းျဖင့္ဗုဒၼ၀င္အက်ဥ္းႏွင့္မဂၤလသုတ္စသည္တုိ႔ကုိကေလးဘ၀ကတည္းက
ထိေတြ႕ခြင့္ရခဲ့သည္။
          “ အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ “ မွာလူမုိက္ကုိမေပါင္းနဲ႔ဆုိတာလူေကာင္းမလုပ္တဲ့အလုပ္လုပ္လုိ႔
လူမုိက္လုိ႔ေျပာတာကြ။လူမွမဟုတ္ဘူး။အေကာင္းနဲ႔ဆန္႔က်င္ေနရင္လူမုိက္ေပါ့ကြာ။ဥပမာ..ကြမ္းယာ
တုိ႔..ေဆးလိပ္တုိ႔..အရက္တုိ႔ဆုိတာလူတစ္ေယာက္အတြက္အေကာင္းလား..။အဆုိးလား..။အဆုိး
ဆုိရင္ဗာလထဲထည့္ေပါ့ကြ ။ မေပါင္းနဲ႔ေပါ့ ။ေကာင္မေလးေတြဆုိလည္း လက္သည္းနီတုိ႔..ႏႈတ္ခမ္းနီ
တုိ႔ဆုိတာ မရွိမျဖစ္လုိတာမွမဟုတ္တာ။မလုိရင္ ဗာလထဲထည့္” ဟုဆုိကာတပည့္ေတြကုိျဖန္႔က်က္
ေတြးေခၚနည္းပါသင္ေပးခဲ့သည္။
          ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိပါသည္။ယခုေခတ္လူငယ္မ်ားသည္ဆံပင္မ်ားကုိေရႊအုိေရာင္၊အနီေရာင္
အမ်ုဳိးမ်ိဳးဆုိးေနၾကသည္။အေဖစကားအရဆုိလွ်င္ဗာလေတြေခါင္းေပၚတင္ထားသည္ဟုဆုိႏုိင္ပါသည္။
          အေဖ၏ေႏြရာသီသင္တန္းတြင္ယဥ္ေက်းမႈဘာသာရပ္အျပင္ရွစ္လုံးဖြဲ႕၊ေလးလုံးစပ္ကဗ်ာ  ၊
ေလးခ်ဳိး ၊ ေဒြးခ်ဳိး ၊ေတးထပ္စသည့္ဂႏၳ၀င္စာေပမ်ားကုိလည္းသင္ၾကားေပးခဲ့သည္။မ်ားေသာအားျဖင့္
အေဖသင္တန္းတက္ဖူးေသာလူငယ္အေပါင္းသည္ျမန္မာစာေပယဥ္ေက်းမႈႏွင့္သိပ္မစိမ္းလွ။
      အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ေရာက္ေတာ့ေဘးအိမ္မွအဘဦးတင္၀င္းကကၽြန္ေတာ္ကုိ
ေျပာဘူးသည္။
          “မင္းအေဖရဲ႕စာေပၾသဇာနဲ႔ရုိးဂုဏ္ကုိမွီတဲ့သူရပ္ကြက္ထဲမွာမျမင္ေသးဘူးကြ။မင္းလည္း
မင္းအေဖလုိျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစား”
          အေဖအေၾကာင္းကုိအေဖႏွင့္အနီးကပ္ေနေသာကၽြန္ေတာ္အသိဆုံးျဖစ္သည္မုိ႔အဘတင္၀င္း
စကားကုိျပန္လည္မတုံ႔ျပန္ဘဲနားေထာင္ရုံသာနားေထာင္ခဲ့သည္။

                              xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

       ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းေျဖအၿပီးေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ အေဖက ဆုေတာင္းျပည့္ဓမၼာရုံေလးထဲမွာ
အဘိဓမၼာသင္တန္းဖြင့္သည္။သင္တန္းတက္ေရာက္သူေတြကကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ပါဆုိလွ်င္အေယာက္
ငါးဆယ္၀န္းက်င္ရွိမည္ထင္ပါသည္။
          သင္တန္းပထမေန႔စဖြင့္ေတာ့ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ “ သင္ေသသြားေသာ္ “ကဗ်ာကုိခ်ဥ္းကပ္နည္း
အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ခ်ဥ္းကပ္ျပသည္။ဆရာ၏အာေဘာ္ကုိလည္းရွင္းျပသည္။
          “ဆရာက ပထမပုိဒ္ကုိ သံေ၀ဂနဲ႔စဖြင့္ျပတာကြ။သံေ၀ဂဆုိတာကလည္းဇာတိ၊ဇရာ၊ဗ်ာဓိ၊မရဏ
တုိ႔ကထိတ္လန္႔တာကုိေျပာတာ”
          ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တကြသင္တန္းသူသင္တန္းသားအားလုံးတုိ႔၏အရြယ္ကုိသုံးပုိင္းပုိင္းလုိက္ပါက
ပထမအရြယ္မွာပင္အေဖ့ေက်းဇူးေၾကာင့္သံေ၀ဂကုိထင္းထင္းႀကီးျမင္ခဲ့ရသည္။
          “ကုိယ့္ႏုိင္ငံ၊ကုိယ့္လူမ်ဳိး၊ကုိယ့္စာေပကုိလည္းတုိးတက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆုိၿပီး ဆရာက
မေသခင္လုပ္ရမယ့္အလုပ္ကုိဒုတိယပုိဒ္မွာျပသြားတာ။မင္းတုိ႔..ဆရာရဲ႕စကားနားေထာင္ၾက။ဒီကဗ်ာ
တစ္ပုိဒ္ကုိေသေသခ်ာခ်ာေတြးရင္ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒေပါ့ကြာ ။မျဖစ္မေနလုိက္နာၾက။”  
          ကၽြန္ေတာ္သည္အေဖ၏သားအျဖစ္ျဖင့္၄င္း၊တပည့္အျဖစ္ျဖင့္၄င္းျဖစ္ခြင့္ရသည္မွာကံေကာင္း
ပါသည္။အျခားတပည့္မ်ားလည္းကၽြန္ေတာ္နည္းတူျဖစ္ပါလိမ့္မည္။အေဖ၏ေက်းဇူးေၾကာင့္ႏုိင္ငံေတာ္က
တရား၀င္ျပဌာန္းမထားေသာမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒကုိဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ကဗ်ာထဲမွေတြ႕ခဲ့ရသည္။
          “ေအာက္ဆုံးအပုိဒ္ကေတာ့သာသနိကအေဆာက္အဦးေတြ၊ဘုရားပုထုိး၊ေက်ာင္းကန္၊ေစတီ၊
ဇရပ္ေတြကုိုု္ျပဳျပင္ထိန္္းသိမ္းရမယ္ဆုိၿပီးရုပ္၀တၳဳပုိင္းတုိးတက္ဖုိ႔ေျပာသြားတာ၊အဇၥ်တၱပုိင္းၾကည့္ရင္
လည္းမင္း၊အမတ္ကစလုိ႔တုိင္းသူျပည္သားေတြအားလုံးကုိယ္က်င့္သီလၿမဲၿပီးအခ်င္းခ်င္းရန္မျဖစ္ၾကဖုိ႔
ေမတၱာတရား၊ကရုဏာတရားေတြပြားၿပီးျဗဟၼစုိရ္တရားနဲ႔အညီေနဖုိ႔ေျပာသြားတာကြ။လုိက္နာၾက”
          အေဖသည္အဘိဓမၼာသင္တန္းဖြင့္ပြဲကုိဆရာေဇာ္ဂ်ီ ၏ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖင့္ဖြင့္လွစ္လုိက္သည္။
ထုိေန႔က အေဖသည္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ဦးေႏွာက္ထဲသုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံေျမပုံတစ္ပုံစီထုိးထည့္လုိက္သည္ဟု
ထင္မိပါသည္။

                                 xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

       .ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားအေရွ႕ဘက္ရွိေညာင္ပင္ႀကီးက၀န္း၀ုိင္း၍ဖားဖားႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ေညာင္ပင္
ေပၚကဇရက္၊က်ီး၊ငွက္စေသာငွက္မ်ဳိးစုံတုိ႔ကေညာင္သီးေတြကုိကုိက္ဖဲ့စားသုံးေျခြခ်ေနသည္။ဒီျမင္ကြင္း
ေတြျမင္တုိင္းကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲက၀မ္းေျမာက္ျခင္းေတြလွ်ံက်တတ္သည္။ၿပီးေတာ့အေဖ့ကုိလည္း
တမ္းတမိသည္။
    ေညာင္ပင္္၏သက္တမ္းကႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ထဲေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ထုိေညာင္ပင္ကုိလည္းအေဖ
စုိက္ခုိင္းျခင္းေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္စုိက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးႏွင့္ကၽြန္ေတာ္စုိက္သည္မဟုတ္။
အေဖကအဘိဓမၼာသင္တန္းပ်က္ကြက္၍အျပစ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။
          “မင္းမေန႕ကဘာလုိ႔သင္တန္းမတက္တာလဲ”
          “ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းဒုလႅဘရဟန္း၀တ္မွာမုိ႔ဆရာေတာ္လုိက္ေလွ်ာက္ေပးလုိ႔ပါ..။လမ္းမွာ
ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းေခၚသြားတာမုိ႕အေဖ့ကုိမေျပာျဖစ္တာပါ။”
          ေမး၍သာေျဖလုိက္ရသည္။အေဖကသူ၏သင္တန္းပ်က္ကြက္လွ်င္ႀကိဳက္သူမဟုတ္။   
          ေနာက္တစ္ေန႔သင္တန္းခ်ိန္ၿပီးေတာ့အတန္းသားေတြၾကားထဲမွာအေဖကကၽြန္ေတာ့္ကုိေျပာ
သည္။
          “ဇာနည္ထြန္း..မင္းမျပန္ေသးနဲ႔ဦး။မင္းမွာအျပစ္ရွိတယ္ “ဆုိ၍သစ္ပင္တစ္ပင္တူးခဲ့ခုိင္းသည္။
ကၽြန္ေတာ္လုိက္ရွာေတာ့ဘုရားအေနာက္ဘက္ကန္ေဘာင္ေပၚကေပါက္ခါစေညာင္ပင္တစ္ပင္တူးခဲ့၍
အေဖ့ကုိေပးသည္။
           “ဒီေနရာမွာ စုိက္ ”ဟုေျပာရင္းအေဖကလက္ညွဳိးညႊန္ျပသည္။ကၽြန္ေတာ္တြင္းတူးျပီးသစ္ပင္
စုိက္ေတာ့အေဖက ဆုံးမစကားေျပာသည္။
         “လူဆိုတာ..သစ္ပင္လုိက်င့္ရတယ္ကြ..သစ္ပင္ဆုိတာသူသီးတဲ့အသီးသူျပန္မစားဘူး..သူ
က သူမ်ားစားဖုိ႕သီးေပးတာ..မင္းလည္းသစ္ပင္လုိက်င့္ေပါ့ကြာ”
            အေဖ့စကားေတြကကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္အားျဖစ္ေစခဲ့သည္။အတၱအစိုင္အခဲေတြကုိဖဲ့ခ်နုိင္
ခဲ့သည္။အေဖ့စကားလုံးတုိ႔ျဖင့္ျဖဴစင္စြာႀကီးျပင္းခဲ့ရသည့္ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကေသသပ္တိက်လွပခဲ့သည္။

                     xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

           လျပည့္ညတစ္ည၏လေရာင္ကအေမ့မ်က္ႏွာႏွင့္အၿပိဳင္ခ်မ္းေအး၀င္းမြတ္ေနသည္။နယုန္
လျပည္ေန႔သည္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမအားလုံး၏ေတြ႕ဆုံပြဲေန႔ဟုလည္းဆုိႏုိင္ပါသည္။
          “သားႀကီး..ဘုရားေရာက္ခဲ့ၿပီလား”
          “ေရာက္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ..အေမ”
          “သားကုိထမင္းစားဖုိ႔ေစာင့္ေနတာ”
          ကၽြန္ေတာ္ထမင္းစားစားပြဲမွာ၀င္ထုိင္လုိက္ေတာ့အရင္အတုိင္းမိသားစုေျခာက္ေယာက္။
သုိ႔ေသာ္..တစ္ခုေတာ့ေျပာင္းလည္းသြားသည္။အရင္အေဖထုိင္ခဲ့သည့္ေနရာမွာကၽြန္ေတာ္ထုိင္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ္ေနရာမွာအမႀကီး၏သားကထုိင္သည္။အေဖရွိစဥ္ကတည္းကသားသမီးမ်ားအတြက္အေမြ
ကုိထမင္း၀ုိင္းေလးမွာဘဲအေမ့ဆႏၵျဖင့္ေအးေအးေဆးေဆးက်င္းပခဲ့သည္။အေမေျပာသည့္စကားကုိ
လည္းမွတ္မိေသးသည္။အလြန္ရုိးေအးျပတ္သားလြန္းတဲ့..အေမ။
             “ကၽြန္မသက္ေသာင့္သက္သာေသခ်င္တယ္..ကုိလွထြန္း”
သားသမီးေတြကုိမေသခင္အေမြခြဲေပးခ်င္တယ္ဟုအေမကေျပာေတာ့အေဖကၿပံဳးစိစိႏွင့္စကား
တစ္ခြန္းသာေျပာသည္။
          “သားသုံးေယာက္ကုိပုိက္ဆံႏွစ္ရာဆီေပးၿပီးအခန္းျပည့္ေအာင္ျဖည့္ခုိင္းတဲ့ပုံျပင္ထဲကလုိ
ေပါ့ကြာ။ပညာရွိတဲ့သူကေတာ့ဖေယာင္းတုိင္နဲ႔မီးျခစ္၀ယ္ၿပီးထြန္းျပလုိက္တာပဲ။မင္းတုိ႔လည္းယူတတ္
သလုိယူေပါ့။မိဘအေမြဆုိတာထုိက္သူမွရတာ”
          အေမကပဲကမကထလုပ္၍ခြဲေပးသည္။အမႀကီးတုိ႔မိသားစုကစီးပြားဥစၥာခ်ဳိ႕တဲ့ေသာေၾကာင့္
အတြင္းပစၥည္းေတြအားလုံးယူရန္သေဘာတူၾကသည္။အမငယ္ကေတာ့ရာထူးေရာဥစၥာပါခ်ဳိ႕တဲ့သူ
မဟုတ္၍ေပးစရာမလုိ။သုိ႔ေသာ္..အမငယ္သားအႀကီးေကာင္ကလုိခ်င္သည္ဆုိ၍လက္ရာေျမာက္လြန္း
သည့္ႏွစ္ပါးသြားကကြက္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ယူသြားသည္။အငယ္ဆုံးသားကုိေတာ့အေမကအိမ္ႏွင့္၀ုိင္း
ေပးလုိက္သည္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ထုိအခ်ိန္တြင္လူပ်ဳိလူလြတ္အရာရွိတစ္ေယာက္ျဖစ္ေန၍ဘာမွ်
မရလုိက္။ကၽြန္ေတာ္ကလည္းမလုိခ်င္။ေပးရင္လည္းျငင္းမည္သာျဖစ္သည္။
          ထုိေန႔ကအေမဆႏၵႏွင့္ထပ္တူက်ေသာအေမြခြဲေ၀ပြဲေလးကျငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းၿပီးဆုံးသြားသည္။
အေမသည္လည္း အေဖကုိအိမ္ဦးနတ္အျဖစ္ ကုိးကြယ္ခြင့္ရသည့္အတြက္ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ထိ
ေက်နပ္ေနမည္ထင္ပါသည္။  
                          
                                   Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

          ဘုရားပြဲၿပီးၿပီဆုိလွ်င္ကၽြန္ေတာ္တာ၀န္က်ရာအရပ္သုိ႔ျပန္ရသည္။ၾကာၾကာေနခ်င္ေသာ္
လည္းခြင့္ရက္မ်ားမ်ားမရ။
          ကၽြန္ေတာ္ျပန္မည့္ေန႔တုိင္းဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားသြားကန္ေတာ့သည္။ေညာင္ပင္ႀကီးကုိ
အလြမ္းေျပႏႈတ္ဆက္သည္။အေဖ၏ေက်းဇူးတရားကုိလည္းဦးခုိက္သည္။
          “ေဟ့..ဇာနည္ထြန္း..ဒီေန႔ျပန္မွာလား”
          အသံလာရာလွည့္ၾကည့္ေတာ့မၿငိမ္းလွျဖစ္ေနသည္။
          “ဟုတ္္ကဲ့..မၿငိမ္းလွ”
          “ေညာင္ပင္ႀကီးကေတာ့ဟန္က်သေဟ့။နင့္အေဖရွိတုန္းကဆုိေညာင္ပင္ေအာက္ကေနၿပီး
ေရခပ္လာတဲ့လူေတြကုိ..ဒါ..ငါ့သားစုိက္ခဲ့တဲ့သစ္ပင္လုိ႔ေျပာေျပာၿပီးႏႈတ္ဆက္တာေတာ့”
          ကၽြန္ေတာ္..မၿငိမ္းလွစကားၾကား၍အံ့ၾသျခင္းမ်ားစြာျဖင့္၀မ္းနည္း၀မ္းသာျဖစ္မိသည္။
          “ခဏေနရင္ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြဒီအပင္ေအာက္ေညာင္ရိပ္လႈံလာေတာ့မွာ”
          “ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဗ်”
          “အခုေနာက္ပုိင္းေႏြရာသီေရာက္ရင္အရင္ကထက္ပုိပူလာတယ္ေလ။အသက္ႀကီးတဲ့သူေတြနဲ႔
ကေလးအေမေတြဆုိရင္ရပ္ကြက္ထဲမွာပူလုိ႔မေနႏုိင္ဘူး”
          ကၽြန္ေတာ္မၿငိမ္းလွကုိႏႈတ္ဆက္အၿပီးေညာင္ပင္ေအာက္ကအထြက္ငွက္ဆိတ္ရာထင္ေနေသာ
ေညာင္သီးမွည့္ကေရွ႕တည့္တည့္ေၾကြက်သည္။အပင္ေပၚေမာ့ၾကည့္ေတာ့ငွက္ေပါင္းစုံအေကာင္ေလး
ငါးရာေတာ့ရွိမည္။သုိ႔ေသာ္..ကၽြန္ေတာ္မေရာင့္ရဲႏုိင္ပါ။ငွက္တစ္ေသာင္းေလာက္ေတာ့ကၽြန္ေတာ့္
သစ္ပင္မွာနားေစခ်င္သည္။
          မၿငိမ္းလွေျပာသြားသည့္စကားထဲမွစကားအပုိင္းအစတစ္ခုကနားထဲကမထြက္..။
          “ေညာင္ရိပ္လႈံ”တဲ့..။
                 
                                Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

                       ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါ၏ဟူေသာၿမိဳ႕ထြက္ဆုိင္းဘုတ္ေလးျမင္ေတာ့ရင္မွာနာက်င္ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္းကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵကုိေဖာ္ထုတ္ရဦးမည္။ကၽြန္ေတာ္သည္ယခုအခ်ိန္တြင္ဖခင္တစ္ေယာက္
ျဖစ္ေနၿပီ။ကၽြန္ေတာ္၏သားသမီးမ်ားကုိလည္းသံသရာထိသယ္ေဆာင္ႏုိင္ေသာအေမြအျဖစ္သစ္ပင္
တစ္ပင္ႏွင့္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာ့့ေပးခဲ့ခ်င္ပါသည္။
                                                                                   
                                                                          ေမာင္ခန္႔ေျမ (ထီလာ)

0 comments:

Post a Comment

picoodle.com

အလြမ္းသင့္စကားလုံးေလးမ်ား

ကဗ်ာႏွင့္အိပ္မက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္က်င့္တဲ့ကြ်န္ေတာ္ကအိပ္မက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္က်င့္ဖုိ႕ကဗ်ာႏွင့္အတူၾကဳိဆုိပါတယ္။အားလုံးကုိယ္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ခမ္းနားေတာက္ပတဲ့ဘ၀ေတြကုိပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစလုိ႔ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ခင္ဗ်ာ..။

About Me

My Photo
Mg Khant Myay (Htila)
View my complete profile

Followers

အလြမ္းသင့္ရႈိက္သံ

Myanmar Calendar





Pages

You can replace this text by going to "Layout" and then "Page Elements" section. Edit " About "